Beiroet

Aangekomen in Beiroet leek de zaak vrij rustig, behalve dat we gewaarschuwd werden om niet alleen de stad in te gaan en ook niet te veel met camera's rond te lopen. Buitengaats vlogen af en toe Israëlische straaljagers heen en weer. Na het lossen in Beiroet moesten we weer helemaal naar buiten stomen, daarna een stukje om de noord en weer naar binnen richting Latakia. Vroeg in de ochtend kwamen we daar aan. De loods kwam aan boord, de sleepboten haakten aan en we kropen de haven in.

Latakia

Aan de wal was iets geks aan de hand: een menigte stroomde de kade op en er klom een vent op een kist die een soort toespraak hield, een gebalde vuist in onze richting zwaaiend. De menigte begon dreigend naar ons te schreeuwen en de loods begon over de radio te schelden tegen de sleepboten, die plotseling halverwege onze draai de trossen losgooiden. Daar lagen we dus rond te drijven in de kleine haven, recht op een Russisch oorlogsschip af waar plotseling een gasturbine werd gestart en de bemanning aan dek kwam rennen om voor en achter te maken voordat ze tussen ons en de wal geplet zouden worden. Onze ouwe keek om zich heen, zette de loods even aan de kant en manoeuvreerde ons ijskoud zonder sleepboten de haven uit, waarna de spijker er in ging. De agent van Nedlloyd kwam met het loodsbootje naar buiten en na enige beraadslaging en overleg met Rotterdam vertrokken we naar Tripoli (noord-Libanon).

Tripoli en verder

In Tripoli hebben we, na een nacht ankeren op de rede met uitzicht op de bergen, een etmaal liggen wachten terwijl in een lege hut een kettingrokende Libanese veiligheidsfunctionaris zat met een geladen pistool op tafel. Uiteindelijk bleek de Oostkerk in de hele Arabische wereld besmet te zijn verklaard. We gingen niet eens naar Libië, maar probeerden in Valletta (Malta) onze lading te slijten. Zelfs de Maltese autoriteiten (die onder leiding van premier Dom Mintoff destijds nogal pro-Russische sympathieën hadden en zich achter het Arabische standpunt schaarden) wilden er hun vingers niet aan branden. Uiteindelijk zijn we teruggekeerd naar Rotterdam en is de lading met een Grieks schip naar zijn bestemming gegaan. Het verhaal heeft nog in de krant gestaan.

Tot mijn verbazing was ik thuis voor de kerst, na ruim vijf maanden van huis.

Klik op de rechter pijl om terug te keren naar de hoofdpagina.

Boeken   Schrijven   Uitgeven   Biografie   Zeilen   Zeevaart   Home